پنج ویژگی متمایز کلیسای واقعی

پنچ ویژگی متمایز کلیسای واقعی

هر مؤسسه‌ و هر گردهم آیی که نام کلیسا را بر روی خود می گذارد، یک کلیسای واقعی نیست. در کتاب مقدس، برخی از این نهادها «کنیسه های شیطان» نامیده می شوند (مکاشفه ۲ آیه ۹؛ اعمال و تنگی و مفلسی تو را می‌دانم، لکن دولتمند هستی و کفر آنانی را که خود رایهود می‌گویند و نیستند بلکه از کنیسه شیطانند. فصل ۳ آیه ۹ اینک می‌دهم آنانی را از کنیسه شیطان که خودرا یهود می‌نامند و نیستند بلکه دروغ می‌گویند. اینک ایشان را مجبور خواهم نمود که بیایند وپیش پایهای تو سجده کنند و بدانند که من تو رامحبت نموده‌ام. }. بنابراین، چگونه می توانیم این موضوع را تشخیص دهیم که چه کلیسایی، کلیسای واقعیست؟ زمانی که کلیسا برای اولین بار تاسیس شد، در اعمال رسولان ۲  این گونه توصیف شد: «پس ایشان کلام او را پذیرفته، تعمیدگرفتند و در همان روز تخمین سه هزار نفر بدیشان پیوستند،  و در تعلیم رسولان ومشارکت ایشان و شکستن نان و دعاها مواظبت می‌نمودند. ....و همه ایمانداران با هم می‌زیستند و در همه‌چیز شریک می‌بودند  و املاک و اموال خود را فروخته، آنها را به هر کس به قدر احتیاجش تقسیم می‌کردند.» (اعمال رسولان ۲ آیات ۴۱-۴۵). موعظه کلام خدا، تعمید، شام خداوند، دعا و تقسیم کردن اموال خود با نیازمندان بود. در اینجا سعی می‌کنم که ۵ ویژگی کلیسا را برایتان بیان کنم.

طرح خدا برای کلیسا

همانطور که کلیسا در میان فارسی زبانان به رشد خود ادامه می دهد، نیاز مبرمی به منابع در مورد اینکه کلیسا چیست و چگونه باید کار کند وجود دارد. صرفاً دور هم جمع شدن وآموزش زندگی درصلح وصفا گرفتن، شنیدن نصحیت‌های دوستانه و یا پدرانه و غیره محور فعالیت کلیسا نیست.

موعظه بایستی ارتباط نزدیکی با اعلان انجیل حقیقی داشته باشد. اعلام انجیل موضوع اصلی کانون کلام خداست. کلیسا باید مکانی باشد که در آن به مردان و زنان در موعظه پیوسته یاد آوری شود که چگونه خداوند گناهکاران را با خود آشتی می دهد. شناساندن مسیح و هویتش و کار نجات‌بخشی که انجام داده بایستی با تمام وجود آموزش داده شود. مخصوصاً در میان فارسی زبانان  که همیشه بر این باور بودن که نجات و رستگاری از طریق اعمال خیرو ثواب به دست می‌آید. انجیل حقیقی باید جزء اساسی تعریف کلیسا باشد.

۱. موعظه کلام خدا

موعظه از کلام خدا یکی از ویژگی‌های اساسی یک کلیسای واقعی است. این موضوع از سخنان عیسی در متی گفته‌شده است  روشن می‌شود متی ۱۹ آیه ۲۸: «. . . و به آنان تعلیم دهید که هرآنچه به شما فرمان داده‌ام، به جا آورند.» موعظه کلام خدا باید محور اصلی در تعریف کلیسا باشد. به همین دلیل است که یکی از اولین دستاوردهای مبشرین که برای خدمت به ایران آمدند، ترجمه کتاب مقدس به زبان فارسی بود. آنها می‌دانستند که موعظه کتاب مقدس چقدر برای سلامتی روحانی مسیحیان و کلیساها حائز اهمیت می‌باشد. متأسفانه، امروز در بعضی  از کلیساها موعظه از کلام خدا دیگر جایگاه مرکزی را ندارد. در عوض، ما گروه‌های سرایندگان ونوازندگان مجرب بسیاری داریم که برای هم‌خوانی و هم‌نوازی گاهی ساعت‌ها  تمرین می‌کنند. گاهی در طول جلسات عبادتی وقت بیشتر به سراییدن سرود‌ها داده می‌شود. سرودهایی که گاهی موسیقی و نحوه‌ی اجرای آن مورد توجه است تا کلمات سرود. این موضوع باید تغییر کند. لویی برخوف در رابطه با موعظه می گوید: موعظه مهم ترین علامت کلیساست. . . . این بدان معنا نیست که موعظه باید کامل و خالص و ناب باشد، بلکه باید به مبانی آیین مسیحیت در کلام باشد و باید تأثیر آن بر زندگی ایمانداران و رفتارشان باشد.

۲. اجرای آیین‌ها

در مکتب پروتستان ما دو آیین مقدس داریم. اجرای تعمید و اجرای شام خداوند (اعمال رسولان ۲ آیات ۴۱-۴۲ را ملاحظه فرمایید) که گاهی اوقات عشای ربانی نیز نامیده می شود. هر چند که ممکن است در کلیساهای مختلف نحوه‌ی اجرای غسل ‌‌تعمید متفاوت باشند، در عین حال این مراسم مذهبی باید بخشی از فعالیت‌های کلیساهای محلی به عنوان وسیله‌ای باشد که افراد از طریق آن می‌توانند وارد کلیسا شوند. در حینی که  در کلیسا هستند، باید در مراسم شام خداوند شرکت کنند، شامی که نمایانگر مرگ عیسی برای قومش می‌باشد. تعداد دفعات اجرای این مراسم ممکن است در کلیساها بصورت گوناگون برگزار شود، اما بخشی از زندگی روحانی کلیساست.

۳. اجرای تآدیب و تنبیه

کلیسا باید مکانی باشد که در آن خداپرستی، خدا ترسی، حقیقت و راستی مورد توجه و حمایت همه قرارگیرد. هر زمان یکی از موارد ذکر شده در زندگی ایماندار وجود نداشته باشد بایستی به او هشدار داده شود و به توبه ترغیب شود تا به زندگی روحانی صحیح بازگردد. با این حال، در جایی که سرسختانه به زندگی گناه آلود خود ادامه می‌دهند یا حتی بدعتی را باور دارد، باید از نقطه نظر کلیسا مورد ملامت خصوصی و در نهایت عمومی تنبیه شوند (متی ۱۸آیات ۱۵-۲۰؛ اول قرنتیان ۱ آیات ۵ -۱۳). در کتاب مکاشفه، عیسی به کلیساهایی که ایماندارانی دارند که در گناه سرسختانه پافشاری می‌کنند و آنها تنبیه نمی‌شوند، هشدار داد که قرار است خودش این کار را انجام دهد (مثلاً، مکاشفه ۱۶ آیه ۲). در جماعت که تأدیب کلیسایی اجرا نمی‌شود، اغلب درآن کلیساها بسته می‌شود. ایمانداران بایستی این موضوع را جدی بگیریم. انضباط بخشی از تعریف کلیسا است.

۴. دعای دسته جمعی

نه اینکه در کلیسا دعا نمی‌شود، اما چه نوعی دعایی در کلیسا انجام می‌شود موضوع اصلی است. گاهی بخش دعاها شبیه گذارش وقایع کشوری، محلی، خانوادگی، دوست و آشناست. گاهی شبیه ارائه نیازهای افراد همچون لیست خرید هفتگی روی درب یخچال خانه است. بدتر از همه گاهی دعا صرفاً برملا کردن مسائل خصوصی، خطاها و گناهان‌هان مردم است. البته از آنجایی که «غیبت» مجاز نیست، عده‌ای آن را به عنوان نگرانی و موضوع دعا مطرح می‌کنند. بخش اعظم دعاهای ما بایستی شامل ذکر و تمجید صفات او، ستایش او، اعلام بزرگی او باشد. دعاهای ما چه در خلوت و چه در جمع کلیسا بایستی در راستای الگوی دعایی که عیسی به شاگردانش ارائه داد باشد. شامل اعتراف به رابطه ما با او به عنوان پدر آسمانی، اعتراف به اقتدار او، تمجد او، اعتراف به گناهان‌مان و طلب بخشش از او. اعلام بخشش افرادی که به ما خطا کردند. در نهایت نیازهای خود را نه با جزئیات دقیق، چرا که او واقف بر همه امورات می‌باشد بلکه همچون رئوس مطالب به او ارائه می‌دهیم.

۵. دست و دلباز بودن

دست و دلبازی یکی از مشخصه‌های بنام جامعه مسیحی است. هرکجا نیازانسانها به گوش مسیحیان رسیده، سریع آستین بالا زده وبرای رفع نیازآنهامی‌کوشند. تهیه خوراک و پوشاک، کمک به ساختن سرپناه، کمک مالی تحصیلی، مواظبت از بیماران، تهیه دارو، ساخت مدرسه و دانشگاه و بیمارستان، نگهداری ازیتیمان و بیوه زنان و سالمندان از خدمات مسیحیان به جامعه جهانی است. پخش رایگان  انجیل و کتاب‌مقدس و ادبیات مسیحی از همین دست و دلبازی ایمانداران صورت می‌گیرد. از آنجا که مسیحیان دارایی خود را امانتی از طرف خدا می‌دانند، در نتیجه آن را نه تنها در راستای خدمت به دیگر مسیحیان، بلکه خدمت به انسان‌های دیگر برای جلال نام خدا به گونه‌های مختلف استفاده می‌کنند.

تنها افرادی که باید در کلیسا باشند، کسانی هستند که به عیسی مسیح که رئیس اعظم کلیساست ایمان داشته و با اطاعت از دستورات او ایمان واقعی خود را به نمایش می گذارند. این عده دست به هر کاری می‌زنند تا از گناه دوری نموده و در عدالت ورابطه‌ی صحیحی با خدا زندگی کنند. آنها مشتاق گرد‌هم آمدن با دیگران برای پرستش و نمایش محبت خدا به دیگران می‌باشند. به چنین مکانی شما می‌توانید بگویید، اینجا کلیسای واقعی است.

محمد ثانوی